การเป่าแคนลายส้อย
ลายส้อย คำว่า "ส้อย"เป็นสำเนียงภาษาพูดของคนอีสานเหมือนเสียงพูดคำว่า "ส่อย" ซึ่งหมายถึงการทำให้เล็กลงด้วยการฉีกหรือผ่าออกให้เป็นซีกเล็กๆยาวๆ (ดังที่ได้อธิบายไว้แล้วในเรื่องลายแคนพื้นบ้านอีสาน) ลายส้อย จึงเป็นลายแคนที่มีเสียงเล็กแหลม มีระดัยเสียงสูงกว่าลายสุดสะแนนและลายโป้ซ้าย จะใช้เป่าประกอบการลำทางสั้น(ลำกลอน) เป็นลายที่ฉีกแนวทำนองมาจากลายสุดสะแนนและลายโป้ซ้าย ซึ่งมีการเดินทำนองเหมือนกันกับลายทั้งสอง แต่ช่วงระดับเสียงไม่ครบ 2 ช่วงทบ(จากเสียงซอลต่ำ ซอลกลาง ถึงซอลสูง) จึงถือว่าเป็นลายย่อยของลายทั้งสอง ลายส้อย มีทำนองการเป่าหลายแบบ ซึ่งหมอแคนแต่ละท้องถิ่นอาจมีทำนองแตกต่างกันออกไปบ้าง แต่สิ่งที่ยังคงไว้เหมือนกันก็คือแนวทำนองและการติดสูดที่เสียงเสพประสานหลัก(เสียง Drone) คือ จะติดสูดเสียง เร ลูกที่ 6 แพขวา กับเสียง ลา ลูกที่ 8 แพขวา
แผนภูมิการติดสูดลายส้อย
ตัวอย่างทำนองของลายส้อย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น